knuffels Amsterdam

Frontpage Banner
September 13, 2016

Zin magazine – augustus 2016

By

zin.nl

Gepubliceerd in magazine ZIN nr. 9 augustus 2016 www.Zin.nl

Bruno Jonker; ambachtsman, knuffelexpert, klompenmaker en klompendrager

Als ‘knuffelman’ handelt Bruno Jonker onder meer in aaibare pluchen dieren, maar als jongetje hield hij er een heel ander huisdier op na: een kaaiman. “Ja, een levende. Ik had er mijn moeder gek om gezeurd. In de dierenwinkel vroeg ze nog aan de verkoper: ‘Is hij wel lief voor kinderen? Haha!’ Ik heb hem een half jaartje gehouden. Toen moest hij weg. Niet dat hij me beet, maar hij werd steeds groter en ik werd er toch bang van.”

In de winkel  heeft hij zich gehuld in een blauw t-shirt met een eendje er op. De kleur straalt zijn gemoedstoestand uit. Na een heftig ongeval – hij werd zeventien jaar terug aangereden door een politieauto die, vol gas, een andere wagen achtervolgde – reageert zijn lijf niet meer altijd zoals hij zou willen. Er zijn ‘pijntjes’, zeker als het vochtig en slecht weer is. En ja, op deze regenachtige dag  is het een Blue Monday.  Na het ongeluk raakte hij in een depressie. “Al wist ik dat zelf niet. Ik voelde me gewoon niet goed.” Ter compensatie hulde hij zich in kleurrijke kleding, of in smetteloos wit, een grote hoed op zijn hoofd en zelfgemaakte klompen aan zijn voeten. Zo zag hij er voor de buitenwereld in elk geval opmerkelijk en vrolijk(er) uit.

Aan de muren van zijn opslagruimte/atelier hangen de eenwielers waarop hij zich ooit door de stad verplaatste. Hij nam er zelfs eentje, als stadsvervoer, mee op een werkbezoek aan Japan. Nu fietst hij er nauwelijks meer op. Al zou dat, denkt, hij misschien wel een goede training zijn.

Eigenlijk is de Knuffelman een ambachtsman, van huis uit. Edelsmid, tingieter, glasblazer en – bovenal – klompenmaker. Ook daarin excelleerde hij in ‘anders-dan-anders’ zijn. Zijn oude klompenmakerij aan de drukke Nieuwezijds Voorburgwal in Amsterdam stond in de volksmond bekend als ‘de winkel met de kippen’. Geen pluchen troeteldiertjes maar lévende kippen, die ongestoord in de zaak, op straat en in het vlakbij gelegen Koepelcafé van het voormalige Sonesta hotel rondscharrelden en – dat kon niet uitblijven –  de heleboel onderpoepten. Maar zelfs de hoteldirectie had wel iets met die gekke pluimvee-attractie.

De kippen zijn verdwenen, de oude klompenmakerij ook. Jonker stond rond  de eeuwwisseling aan het begin van weer een nieuwe onderneming: zijn Animalerie,  een dierenwinkel in reptielen, vissen en andere levende have.  Eén kaaiman in zijn leven bleek toch niet voldoende. Ach, hij houdt nu eenmaal van dieren. Maar goed, toen stond hij dus op het foute moment op de foute plek en gooide het ongeluk zijn hele leven overhoop.

De winkel in exotisch gedierte was van de baan; de pluchen knuffels, die heel wat minder aandacht opeisten, kwamen  er voor in de plaats. Thuis hield zijn toenmalige vriendin er een kleine verzameling op na. Daar zat handel in. En met nog een hele verzameling maffe gadgets, speelgoedjes en meer hebbedingen was er ineens een totaal ander leven. Voor de deur staat nu een fiets met twéé wielen, opgepimpt met een enorme verzameling speelgoedeendjes. Hoezo, doe eens normaal? Binnen kronkelen glazen stroken vol doorzichtige  stuiters over  de vloer en  swingen beestjes aan veren  door de lucht. Jonkers gebaard breeduit: ‘Mijn beweeglijke winkel.” Een Alice in Wonderland waar een oude roltrap de bezoeker naar alweer een nieuwe dimensie voert: de oude atoomkelders van de metro, waar de winkelruimte ooit deel van uitmaakte: enorme (opslag)ruimtes vol gereedschap, muren behangen met klompen, dichtgemaakte toilet-trechters in de vloer en een wc met een metalen ‘atoomdeur’ tegen mogelijke straling. Misschien begint hij er ooit nog een atelier en kan hij zijn bezoek verwelkomen door het loeiende geluid van de echte noodrem,, bovenaan de trap. Al blijft het steken, die nooit verwezenlijkte Animalerie. “Ik zag het al gebeuren: ‘Mensen, kijk uit! Er is een slang ontsnapt.”

 

Productie en tekst; Corrie Verkerk    Beeld; Mark Uyl

http://www.zin.nl/2016/07/26/ditiswieikben/

 

Posted in: Uncategorized
June 23, 2016

Telegraaf 16 juni 2016

By

De telegraaf donderdag 16 juni 20016
Stadsmensen: door Iris Hermans

AAIBARE KNUFFELMAN

Bruno Jonker staat in Knuffels, zijn winkel vol pluche dieren aan de Sint Antoniesbreestraat. Vroeger was hier een metrostation, halte Snoekjessteeg / Nieuwmarkt. Het enige dat nog aan die tijd herinnert – want verder zijn het vrolijk gekleurde dieren die de klok slaan – is de gigantische roltrap midden in zijn zaak die naar beneden rolt, naar zijn klompenatelier. Want dat is Bruno ook: de klompenboer van Amsterdam.

Geboren en getogen Amsterdammer, een man van ambachten. Van edelsmid werd hij tingieter en via de Zaanse Schans kwam hij weer in Amsterdam terecht, waar hij als klompenboer ging werken. Het leven lachte hem tegemoet en hij lachte zijn brede lach terug, totdat hij vlak voor het millennium een ongeluk kreeg. Een gitzwarte bladzij uit zijn verder bontgekleurde boek vol spannende hoofdstukken met open einde. Zijn blik verstart even. ,,Ik praat er liever niet over, vraag eens wat leuks.” Oké.

Waar slaapt hij zelf mee? Het wordt stil. ,,Het is de laatste tijd even rustig geweest in mijn bed, ik was niet in the mood.” Een dikke knipoog volgt: ,,Dat is wel eens anders geweest, hoor” Maar met welke knuffel, bedoelen we eigenlijk? Hij schudt zijn hoofd. ,,Ik slaap niet met een knuffel, nooit gedaan ook.” Hoe hij dan in de knuffels terecht is gekomen? Simpel, dankzij de liefde: zijn vriendin verzamelde ze en Bruno zag er wel handel in. In 2001 opende hij hier zijn zaak. De vriendin werd zijn ex, zijn prille liefde voor knuffels werd almaar groter. Hij loopt een rondje door zijn domein, zet een gele Minion recht, aait de roze flamingo – erg populair de laatste maanden- ‘over zijn snavel. Alle dieren van Artis zitten hier, maar dan van pluche en zonder scherpe tanden. Aan het plafond deint een vijftiental dieren ritmisch op en neer, dankzij

een ingenieus ruitenwissersysteem met daaraan draden waar de beestjes aan hangen. ,,Heeft-ie zelf gemaakt, knap hè?” Zhengxi Veldman is de rechter- en linkerhand van Bruno en kwam als klein meisje al naar de zaak, waar Bruno’s moeder Antonia hem toen nog hielp. Ze voelde zich thuis tussen de knuffels. ,,ik ben eigenlijk nooit meer weggegaan.” Moeder Antonia overleed anderhalf jaar geleden, maar ze is er nog altijd bij. Haar lachende foto staat achter de toonbank en de urn iets verderop. Naast een foto van Ramses Shaffey en een minitheater vol dansende eenden. De knuffelman aait de urn even. ,,Ik moet haar nog uitstrooien, maar tot dan is ze in goed gezelschap.”

Ooit won hij de hoge hakken race op de Zeedijk, nu loopt hij op zijn klompen met eenden (hij heen thuis nog zo’n 100 paar – ieder zijn fetisj-) naar buiten, waar de zelfgemaakte fiets met 1001 badeendjes voor zijn winkel pronkt. Er was ooit een junk die het slot doorknipte en zich met een badeend straatwaarde van zeker drie euro per stuk, al rijk rekende. Bruno wierp het knuffeljuk van zich af en zette de achtervolging in: ,,Hij is niet ver gekomen.”

Knuffels zijn tijdloos en altijd een leuk cadeau, vervolgt hij. Studenten, toeristen, vaste klanten… Ze weten hem allemaal te vinden. De Huisvrouwen Vereniging vergeet hij nooit meer. ,,Kwamen ze met z’n allen opgewonden binnen gerend om me een knuffel te geven… Ik liet het maar gebeuren.” Samen met Zhengxi rooit hij het wel, al zijn het geen gemakkelijke tijden met ‘het internet’ als grootste concurrent. De gemeente mag ook wel wat meer doen voor de kleine ondernemer, vindt hij: ,,Ze zitten maar aan ons te rukken en plukken en beschermen onze winkels niet.” Hij laat een boekje zien met daarin de 111 winkels in Amsterdam die je niet mag missen. Knuffels en de Wooden Shoe Factory staan er ook in: ‘een klompenmaker in sprookjesland’ ,,Leuk toch?” Zijn nieuwste aanwinst is een reuzenpanda van 125 euro die er levensecht uitziet. Misschien komt er straks wel een run op wanneer de twee panda’s naar Nederland komen, ,,Deze kun je wel echt aaien.

Met Barbapapa op rechts, die doet het de laatste tijd wat minder” en de nog altijd de populaire Monchhichi aapjes op links en overal daar tussen puzzels, spelletjes, spiralen, houten lieveheersbeestjes en pinokkio’s en beneden zijn klompenwerkplaats, moge het duidelijk zijn. Bruno Jonker is hier in zijn element. Het beste van twee werelden, zacht en man, het zachte broertje van Superman. ”

Bruno is ook klompenboer. Veelzijdig man, die Knuffelman.
Samen met Zhengxi Veldman rooit hij het wel. De beroemde fiets werd ooit heel kort gestolen en de reuzenpanda is net binnen.

Je kunt het niet zo gek bedenken of de knuffelman verkoopt het.

Bruno als klompenboer op de Zeedijk.
Bruno als klompenboer op de Zeedijk
Zhengxi met haar lieveling knuffel.
Zhengxi met haar lieveling knuffel.
Bruno, Zhengxi en Iris in de knuffel mood.
Bruno, Zhengxi en Iris in de knuffel mood


 

 

 

 

Posted in: Uncategorized
May 26, 2016

Introductie

By

Into21.05.2016

Posted in: Uncategorized
November 26, 2015

We zijn er weer!

By

Bedankt allemaal!
De knuffels hebben mij ook gemist.Open

Posted in: Uncategorized
November 24, 2015

Feestelijke opening!

By

Wij zijn er weer open!
Donderdag 26 november 2015
10:00 tot 18:00
Woodenshoekaart2
Wij hebben u ook gemist.

Posted in: Uncategorized
November 20, 2015

Gesloten!

By

Beste Knuffels vrienden, Het licht is voor één week uit in de winkel = 18 t/m 25 november GESLOTEN. Een druppel is dat er iemand aan mijn planten heeft gezeten, maar er is meer aan de hand.

26 november zijn we weer van 10:00-18:00 geopend!

Posted in: Uncategorized
November 4, 2015

Welkom!

By

Welkom op onze site! Neem gerust een kijkje, wij zullen er af en toe iets nieuws op zetten.

 

Knuffels,

Posted in: Uncategorized