Gepubliceerd in magazine ZIN nr. 9 augustus 2016 www.Zin.nl
Bruno Jonker; ambachtsman, knuffelexpert, klompenmaker en klompendrager
Als ‘knuffelman’ handelt Bruno Jonker onder meer in aaibare pluchen dieren, maar als jongetje hield hij er een heel ander huisdier op na: een kaaiman. “Ja, een levende. Ik had er mijn moeder gek om gezeurd. In de dierenwinkel vroeg ze nog aan de verkoper: ‘Is hij wel lief voor kinderen? Haha!’ Ik heb hem een half jaartje gehouden. Toen moest hij weg. Niet dat hij me beet, maar hij werd steeds groter en ik werd er toch bang van.”
In de winkel heeft hij zich gehuld in een blauw t-shirt met een eendje er op. De kleur straalt zijn gemoedstoestand uit. Na een heftig ongeval – hij werd zeventien jaar terug aangereden door een politieauto die, vol gas, een andere wagen achtervolgde – reageert zijn lijf niet meer altijd zoals hij zou willen. Er zijn ‘pijntjes’, zeker als het vochtig en slecht weer is. En ja, op deze regenachtige dag is het een Blue Monday. Na het ongeluk raakte hij in een depressie. “Al wist ik dat zelf niet. Ik voelde me gewoon niet goed.” Ter compensatie hulde hij zich in kleurrijke kleding, of in smetteloos wit, een grote hoed op zijn hoofd en zelfgemaakte klompen aan zijn voeten. Zo zag hij er voor de buitenwereld in elk geval opmerkelijk en vrolijk(er) uit.
Aan de muren van zijn opslagruimte/atelier hangen de eenwielers waarop hij zich ooit door de stad verplaatste. Hij nam er zelfs eentje, als stadsvervoer, mee op een werkbezoek aan Japan. Nu fietst hij er nauwelijks meer op. Al zou dat, denkt, hij misschien wel een goede training zijn.
Eigenlijk is de Knuffelman een ambachtsman, van huis uit. Edelsmid, tingieter, glasblazer en – bovenal – klompenmaker. Ook daarin excelleerde hij in ‘anders-dan-anders’ zijn. Zijn oude klompenmakerij aan de drukke Nieuwezijds Voorburgwal in Amsterdam stond in de volksmond bekend als ‘de winkel met de kippen’. Geen pluchen troeteldiertjes maar lévende kippen, die ongestoord in de zaak, op straat en in het vlakbij gelegen Koepelcafé van het voormalige Sonesta hotel rondscharrelden en – dat kon niet uitblijven – de heleboel onderpoepten. Maar zelfs de hoteldirectie had wel iets met die gekke pluimvee-attractie.
De kippen zijn verdwenen, de oude klompenmakerij ook. Jonker stond rond de eeuwwisseling aan het begin van weer een nieuwe onderneming: zijn Animalerie, een dierenwinkel in reptielen, vissen en andere levende have. Eén kaaiman in zijn leven bleek toch niet voldoende. Ach, hij houdt nu eenmaal van dieren. Maar goed, toen stond hij dus op het foute moment op de foute plek en gooide het ongeluk zijn hele leven overhoop.
De winkel in exotisch gedierte was van de baan; de pluchen knuffels, die heel wat minder aandacht opeisten, kwamen er voor in de plaats. Thuis hield zijn toenmalige vriendin er een kleine verzameling op na. Daar zat handel in. En met nog een hele verzameling maffe gadgets, speelgoedjes en meer hebbedingen was er ineens een totaal ander leven. Voor de deur staat nu een fiets met twéé wielen, opgepimpt met een enorme verzameling speelgoedeendjes. Hoezo, doe eens normaal? Binnen kronkelen glazen stroken vol doorzichtige stuiters over de vloer en swingen beestjes aan veren door de lucht. Jonkers gebaard breeduit: ‘Mijn beweeglijke winkel.” Een Alice in Wonderland waar een oude roltrap de bezoeker naar alweer een nieuwe dimensie voert: de oude atoomkelders van de metro, waar de winkelruimte ooit deel van uitmaakte: enorme (opslag)ruimtes vol gereedschap, muren behangen met klompen, dichtgemaakte toilet-trechters in de vloer en een wc met een metalen ‘atoomdeur’ tegen mogelijke straling. Misschien begint hij er ooit nog een atelier en kan hij zijn bezoek verwelkomen door het loeiende geluid van de echte noodrem,, bovenaan de trap. Al blijft het steken, die nooit verwezenlijkte Animalerie. “Ik zag het al gebeuren: ‘Mensen, kijk uit! Er is een slang ontsnapt.”
Productie en tekst; Corrie Verkerk Beeld; Mark Uyl
http://www.zin.nl/2016/07/26/ditiswieikben/
Bruno Jonker is in 1981 begonnen als Edelsmid Atelier in het Nederlands Centrum Voor Ambachten, daarnaast heeft hij het klompenmakervak geleerd en is in 1986 De Klompenboer van Amsterdam geworden. Knuffels is een samenloop van omstandigheden wat op deze website te lezen is.
Be the first to comment.