Dagboek pdf 56 blz 4 mei 2016
Omdat na het ongeval zoveel los kwam en geen besef had wat je overkomen is en het jou wereld niet meer is ga je omschrijven wat er met je gebeurd is. Het is een zwaar stuk geworden wat Tina Reinders (zie; Tina voorwoord) leesbaar heeft gemaakt, daar het uit emoties geschreven is. Ik raad dus ook af dit te lezen voor het slapen of als je familie van mij bent. (deze stukken waren tot 13 mei 2015 in handen van de advocaten (zie; letseladvocaten “opvraagbaar”)
In het verweer van Rutger & Posch waar ik geheel de grond in ben getrapt geeft zij een geheel andere “feitelijke weergave” naar mijn weten had deze het dagboek niet ingezien en mijn advocaat heeft deze ook terzijde gelegd. De mondelinge behandelingen 16.10.2016 van mijn advocaat, worden niet gehonoreerd in de beschikking van 4.12.2014 onder punt 4.8. (zie; VaRa-strook remspoor)
Het ongeluk, feitelijke weergaven is een terugblik hoe ik het ervaren heb en wat er heeft afgespeeld die avond en hoe ik aangeslagen ben. Te zien is uit persoonlijk impressie dat er een shock situatie en alertheid bij mij heerst. In de tweede persoonlijke impressie is er duidelijk een zware stress bij mij leesbaar, daar ik duidelijk “het verhaal herhaal” Op blz5 donderdag 11 maart 1999 is op te maken dat ik een PTSS heb, maar geen besef heb wat dat inhoud (zie in medisch EMRD)
Dan volg een reeks van opsommingen van week tot week, zelf niet beseffend wat er loos is met mij en als een dwaze door de porselein kast ging en alles kapot maakte en klaarblijkelijk een gevaar vormde voor de omgeving en mij zelf. Een duidelijke diagnose was er nog niet gesteld en door de hectische situatie in het Olvg 17.01.1999 was het röntgen dossier onder tafel geschoven. Op blz10 is het een en al misère, zelf verwijten en stuk smijten en heden besef dat ik een zware psychose zat.
Het vreemde is dat het nog steeds is of dit allemaal gisteren gebeurd is en het op mijn netvlies staat, terwijl het nu 17 jaar geleden is. Blz15 Dagboek 2 is weer een gehele herhaling en leesbaar hoe het ongeval mij beïnvloed. Dagboek 2000 is de impact duidelijk zichtbaar en zelf respect verdwenen. In de opsommingen is duidelijk dat ik een zware whiplash heb en het jojo effect daarvan. Ook wat de huisarts zij in medisch over “postdepressie” Dan een reeks van opsomming om het leven op te pakken met de resultaten.
In de letselzaak zit nog weinig beweging blz24 en dieper in de problemen komt geen vooruitzicht.
Duidelijk aan het hulp zoeken en verder weg zink of mijn inziens blz28 zelfs naar beneden word geholpen door het Mentrum. Van de dromen blijven er steeds minder over, door modderen en meer verliezen. Dagboek 2001 blz33 De ellende druipt er van af de “wet van Murphy” is er niets bij. In de Terugblik februari 2001 blz34, 2 jaar verder probeer ik weer te reconstrueren uit wanhoop omdat ik totaal de weg kwijt ben en er is ook geen rustpunt. Ik heb geen besef dat ik een ”whiplash en PTTS” onder de leden heb en die de basis zijn dat ik gek word, dat ik mijn zelf en omgeving stuk maak.
Uiteraard heb ik hulp gezocht (zie medisch 1999 – 2015)maar dat werk moetwillig afgeslacht door de verzekeringsartsen dat de opeenstapeling van misère veroorzaakt en voorkomen had kunnen worden blz35-39. Dan een hoop privé geleuter met vallen en opstaan en duidelijk het ritme van uitputting na inspanning “opmerkelijk is dat ik blz43 23.08.2001 Fred de agent heb gesproken” (zie; Henk van Dijk) en afsluitend van dit deel dagboek tellend 44 bladzijden.
Omdat mijn ziel en zaligheid toch op straat ligt, zijn er nog wat persoonlijke toevoegingen.
Op 16.07.2000 blz45-47, heb ik “mijn hele relaas” opgeschreven, mede dat ik zo vernederd en onzeker ben. Op blz47-48-49 een geëmotioneerde brief van Arlette, mede tot stand gekomen door dat de psychologen vroegen hoe ik voor het ongeval was. Op blz50 van Carla en nog steeds mijn hartsvriendin en was op dat moment mijn buddy en vermeld als hulppersoon op mijn “crisiskaart” patiëntenbelang. Om aan te geven hoe actief en ik geliefd was heeft Annemieke op blz51 de rol van de “klompenboer” duidelijk omschreven en aangegeven wat er van hem is overgebleven.
Ruim 2 jaar na het ongeval blijf je zoeken en een deel dagboek (niet ingekort) aan arts klassieke homeopathie op16.3.2001 blz52, geeft mijn gezondheidstoestand aan. In een brief aan mijn huisarts blz53, omschrijf ik mijn toestand voor dat ik en afspraak maak. Omdat er geen verbetering in mijn gezondheidstoestand komt (ruim 6 jaar later) komt het nog steeds tot excessen en op 8.06.2005 een excuus brief aan mijn winkelmeisje, waar ik wederom”mijn hele verhaal, herhaal”.
De tijd verstrijkt en kom in behandeling bij het LUMC blz55 en krijg een intensieve PTSS behandeling waardoor de klachten afnemen. Na een periode van 12.01.2011 t/m 11.03.2014 en 50 keer geweest en 43 EMRD behandelingen (zie medisch 1999-2015) was het zover dat mijn letsel zaak na ruim 15 jaar kom voorkomen in een deelgeschil en ik als een psychopathische aansteller en leugenaar ben neergezet en ook maar één van mijn letseladvocaten geen notie hebben genomen van de stukken die ik in vertrouwen aangeleverd heb. (zie; Stechelen “opvraagbaar”)
Bruno Jonker is in 1981 begonnen als Edelsmid Atelier in het Nederlands Centrum Voor Ambachten, daarnaast heeft hij het klompenmakervak geleerd en is in 1986 De Klompenboer van Amsterdam geworden. Knuffels is een samenloop van omstandigheden wat op deze website te lezen is.